zondag 17 juli 2016

#TREINLEVEN1

Één van mijn favoriete hashtags is toch wel die ene #treinleven, waarmee je op Twitter óf natuurlijk een van je andere Social Media kanaaltjes laat zien hoe leuk of super kut je leven in de trein is. 

In de trein richting school (Apeldoorn jeuj) zag ik nooit zo veel opvallends, maar toen ik vorig jaar zeker 2 keer in de week op en neer ging naar Amsterdam kwamen er blote voeten, soya melkpakken, borstvoeders en andere rare dingen voorbij waar ik je graag in meeneem, want ik kan het gewoon niet laten om het internet te er mee vol te spammen (voor de drie mensen die dit gaan lezen). 

We beginnen met de 50+-aso-hippie.

Ja, deze combinatie. Met van die hippe mensen in wijde pofbroeken en zo'n sjaal met verschillende kleuren streepjes had ik het altijd een beetje te doen. Vredelievend enzo. Tot ze nootjes naast me begonnen te eten/vreten.

Ik zit rustig in één van de laatste treintjes terug naar de Achterhoek en er gaat een vrouw(met pofbroek, kapot shirt, 50+ (als het geen 65+ was), en een 'goed boek') naast me zitten. Voor de duidelijkheid, ik zat op de chille plek aan het raam bij het tafeltje. Ze had een Starbucks beker, wat waarschijnlijk zwaar tegen haar principes in ging (want te mainstream) en ik schrok er zelf ook een beetje van. Anyhow er zat thee in, zag ik aan het zakje, niet eens groene thee (#heftig). Ze ging lekker boekje lezen maar zonder te kijken of pardon te zeggen ging haar arm steeds voor me langs naar het tafeltje.  

Niet dat ze dat tafeltje niet mag gebruiken maar onaangekondigd in iemands aura komen is best heftig. En nu komt het ergste, ze begint nootjes te eten en legt die zak PAL voor mn neus neer (open dan ook hé) en gaat nog vaker voor me langs. Nu denk je vast wat doe je moeilijk, maar ik ben zwaar allergisch voor die dingen en begon al een beetje misselijk te worden. 

Om de halve minuut ging haar arm voor me langs met nootjes, voor de thee, thee terugzetten, nieuwe nootjes en toen was het genoeg. Door de nootjes voor m'n neus kon ik niet meer normaal ademen en vroeg of ze die a.u.b. even ergens ander kon leggen omdat ik er allergisch voor ben. Kon niet. 

Doei sympathie voor hippie vrouwen in pofbroeken.